ديالوگی هست تو اکثر فيلمهای کيميائی که الان مشخصا رضا موتوری و سلطان در خاطرم هست , اين ديالوگ از زبان همه شخصيتهای تنها و زخم خورده کيميائی شنيده ميشه . : " دوست دارم يه جورائی حسابی کلکم کنده بشه " خيلی وقتها با اين ديالوگ زندگی کرديم , بدون اينکه خودمون متوجه بشيم . يه جورائی !!! شرح سرگشتگی نسلمونه , راستی هيچ معلومه اين کيميائی کجاس؟. دلم برا مردان تنهای اسب سوارش تنگ شده !