خط سوم
ماهنامه فيلم جزئی از زندگی ماست , منو دوستام با اين مجله زندگی کرديم و بزرگ شديم , روزهای روشن دبيرستان , دانشگاه , شبهای پادگان , سربازی , بغل سفره , تو غربت ... ماهنامه فيلم هميشه بوده , کم فراز و نشيب و پر بار. و سهم بزرگی داره در تربيت ذهنيت تصويری مخاطبانش و درک اونا از فيلم هائی که ميبينن , اونا يه دريچه به روتون باز می کنن که از اون بتونين به عمق ذهنيت کارگردان حتی فراتر از اون نفوذ کنين و بتونين تو دنيای ساختگی اونا راحت غوطه ور بشين . و اين کم چيزی نيست . می دونم که اونا چقدر کمال گرا هستند و چقد وسواس به خرج می دن تو همه چي . ولی مثلا اگه يه همچين چيزی وجود نداشت چه اتفاقی می افتاد؟ بهم حق بدين که از ديدن يه همچين جائی اونم به نام مجله فيلم عصبی بشم :)
5:12 PM
من پر از بال و پرم ...
1:28 PM
با همين ديدگان اشک آلود
با همين روزن گشوده به دود
به پرستو به گل به سبزه , درود

عزيز دلم می دونم چقدر دلت واسه يه ذره کوه , يه ذره سرسبزی تنگ شده , من که از اين دخمه لعنتی نمی تونم بزنم بيرون تو رو هم اسير خودم کردم . ولی امروز ديگه نمی تونی
مقاومت کنی , بايد بری يه کم نفس بکشی , موهاتو تو بادباز کنی بزاری هوای تازه خستگی هاتو بشوره ببره. يادته که کاستاندا ميگفت طبيعت زن با باد هماهنگه , ميخوام خودتو با طبيعتت يکی کنی . فکر منم نباشی , فقط اونجا که رسيدی , چشمت که افتاد به اون قله های برفی , عوض من هم بهشون سلام کن بهشون بگو يادشون نرفته که يه روزی منو کوله پشتی ام ذله شون کرده بوديم ؟ می دونم که اون چشمه ها اون چشم انداز های وسيع , اون تپه ها هنوز منو يادشون نرفته , چون من هم هنوزخوابشونو می بينم , منتظرت می مونم تا ازشون برام خبر بياری .
3:22 PM

می بينی داره سال عوض ميشه؟ , ميشه لطفا بخوابم ؟ ... ميشه عوض نشه ؟ ماهيا رو ببين دارن تکون ميخورن ...داره عوض ميشه ... ببين رضا ديگه هيچوقت 81 رو نمی بينی , ديگه تموم شد .ميشه هيچکدومو نبينم ؟. ميشه فقط يه کم با هم راه بريم , من دلم ميخواد راه برم ,, ميشه دستامو بگيری؟.ببين داره برف می آد , اين کريسمسه يا نوروز؟..چه فرقی ميکنه مهم اينه که خوشحال باشی ... خوشحال هم ميشم فقط يه کم مهلت می خوام , باشه ؟ بزار جنگ تموم شه , بزارخون ها رو بشورن بعد ... باشه؟ ازم ناراحتی ؟ چرا هی دستامو ول ميکنی ؟ . اون ماهی که اون بالاست رو می بينی هميشه همون جاست , 81 -82 -83 ... هميشه. هر وقت ديدی اونجا نيست بيدارم کن ! باشه ؟
5:48 PM
بزرگترين نمايش روی زمين !
بالاخره هيچکدوم از اون No war گفتنا اون لخت شدنا اثری نکرد , و قهرمان آمريکائی ما وارد ميدون شد , تا دنيا رو نجات بده ! امروز صبح هر کانالی که ميزدی يه دوربين کاشته بود تو يکی از نقاط بغداد و بطور مستقيم صدای موشکهای کروز امريکائی رو برای جهانيان گزارش ميکرد ,وقتی تجهيزات و سرمايِه گزاری شبکه های بزرگ خبری رو نشون ميداد . بی اختيارياد نمايش ترومن افتادم با اين تفاوت که قيافه شاد و سرزنده جيم کری هيچ تناسبی با قيافه های زجر کشيده و وحشت زده مردم عراق ندارد . وقتی گرگها می افتن به جون هم شايد خيلی ديدن داشته باشه, به شرطی که اين وسط گوسفندی قربانی نشه و همه مون چقدر خوب می دونيم که هيچوقت هيچ اتفاقی برا گرگا نمی افته در عوض گوسفنده که قربانی ميشه .
3:12 PM


Doctor Doctor what is wrong with me
This supermarket life is getting long
What is the heart life of a colour TV
What is the shelf life of a teenage queen
Ooh western woman
Ooh western girl


راجر واترز برايم عميق , تلخ , واقعی و بسيار ارزشمند است . نمی دانم چطور می شود کسی تا اين حد در بطن جامعه مدرن غرق باشد و در عين حال بتواند چنين نگاه منتقدانه و گزنده ای نسبت به ان داشته باشد . برای نمونه نمی توان اثری از واترز را يافت که در ان سر هم بندی , ملاحظه ذائقه مخاطب و ابتذال به مفهوم واقعی وجود داشته باشد . آلبوم Amused to Death واترز که از همه کارهای او مهجور مانده به نظر من بهترين اثر اوست که در بر گيرنده تمامی دغدغه هايش است , از دست دادن فرديت , سرمايه داری , سيستم و از همه مهمتر رسانه ها که همانند عنکبوتی تارهايش را به دورمان تنيده است ... خبر , خبر , خبر , تصوير , تصوير , تصوير.... و زندگی که اين وسط گم می شود, و يک بيتفاوتی کرخت کننده نسبت به حقايق جای آن را می گيرد . ما مسخ شده ايم . اين پيغاميست که واترز می دهد.




4:10 PM
اين روزا نبا يد زياد حرف زد.... بايد ساکت بود و به صدای ناله ای که از دور می اد گوش داد ....و با اندوهی که جاريست همنوا شد ...
8:46 PM
ناز انگشتای بارون تو با غم ميکنه ...
4:19 PM
اينا حرفهای کيارستمی در گفتگو با نشريه يونسکوست خيلی باهاش حال کردم :
-وقتی من به مشکلی بر می خورم آن را با پسر جوانم در ميان می گذارم , و او هميشه يک جواب عالی دارد . بچه ها برای هر چيز يک جواب دارند : " مگه چی ميشه؟ " اين خيلی خوب است . اگر آنها را در جريان بزرگترين بلا ها قرار دهيد جواب می دهند : " مگه چی ميشه " به يک بچه می گوئيد : " خودت را خوب بپوشان تا سرما نخوری " و او جواب می دهد " مگه چی ميشه؟ " , " خيس می شوی " , " مگه چی ميشه " , " سينه پهلو می کنی " , " مگه چی می شه ؟ " . در بدترين شرايط آنها بدون لحظه ای ترديد جواب شما را می دهند . لحظه ای مکث می کنند و باز می پرسند " مگه چی ميشه ؟ " . بعد می روند پی بازيشان . مثل عرفا , دم را غنيمت می دانند و در حال زندگی ميکنند. در همين جا و در زمان حال . من معتقدم تعريف ما از عرفا , بچه ها را هم در بر می گيرد . دور بر ما پر از اين عرفای کوچک است ولی ما درکشان نمی کنيم .





5:39 PM
تلخ است , ولی هست ...!
6:21 PM
احنمال قوی از نسل دايناسور هائی که از اومدن عيد خوشحال ميشدن نبايد کسی مونده باشه اگر هم کسی مونده من واقعا بهش حسوديم ميشه , ولی اين انکار ناپذيره که اومدن عيد بعضی چيزا رو ياد آدم ميندازه , و اون چيزا اکثرا خوب نيستن . چه جوری اين عينکو از چشام ور دارم , چه جوری از اومدن عيد خوشحالی کنم , چه جوری واقعيات دورو برمو نبينم , می دونم شب عيد خوبه , لباس نو خوبه ,عيد ديدنی خوبه ... ولی فقر بده , بيکاری بده , نداری بده ... دوس دارم چشامو ببندم و به سبزه هائی که دارن تو سينی زرد ميشن فکر نکنم و به ماهيهای قرمزی که جنازه باد کرده شون از داخل تنگ اومدن به سطح آب فکر نکنم ... دوس دارم چشامو ببندم ...
9:20 PM
نمی دونم اين آقای سربخشيان که عکساش منو ياد روزهای پر شر و شور سال 76 می ندازه چه جوری از کردستان عراق وبلاگ می نويسه , اصلا اونجا اينترنت کجا بود . خدايئش من که تو مسافرت حس وحال ميل چک کردن نداشتم چه برسه به اينکه وبلاگ بنويسم . الان دلم می خواد همه اون حرفهای تکراری که در مورد خوبيهای مسافرت ميگن رو اينجا رديف کنم , ولی عوضش ميگم , چه زشت ميشن آدما وقتی فقط به خودشون فکر ميکنن و چقدر تو سفر آدما همديگرو خوب ميشناسن ...

7:18 PM
چشمهايت
ابريست
مسافر,
عشق تورا می گريد
در شهر من .
3:18 PM