ماهنامه فيلم جزئی از زندگی ماست , منو دوستام با اين مجله زندگی کرديم و بزرگ شديم , روزهای روشن دبيرستان , دانشگاه , شبهای پادگان , سربازی , بغل سفره , تو غربت ... ماهنامه فيلم هميشه بوده , کم فراز و نشيب و پر بار. و سهم بزرگی داره در تربيت ذهنيت تصويری مخاطبانش و درک اونا از فيلم هائی که ميبينن , اونا يه دريچه به روتون باز می کنن که از اون بتونين به عمق ذهنيت کارگردان حتی فراتر از اون نفوذ کنين و بتونين تو دنيای ساختگی اونا راحت غوطه ور بشين . و اين کم چيزی نيست . می دونم که اونا چقدر کمال گرا هستند و چقد وسواس به خرج می دن تو همه چي . ولی مثلا اگه يه
همچين چيزی وجود نداشت چه اتفاقی می افتاد؟ بهم حق بدين که از ديدن يه همچين جائی اونم به نام
مجله فيلم عصبی بشم :)