خط سوم
اين چند خط رو از گابريل گارسيا مارکز داشته باشين , کسی که حرف اول وآخر رمان رو زده يعنی : صد سال تنهائی
دوستت دارم نه به خاطر شخصيت تو بلکه به خاطرشخصيتی که من هنگام با تو بودن پيدا می کنم
هرگز لبخند را ترک نکن , حتی وقتی ناراحتی , چون هر کس امکان دارد عاشق لبخند تو شود
هيچکس لياقت اشکهای تو را ندارد و کسی که چنين ارزشی دارد باعث اشک ريختن تو نمی شود
اگر کسی تو را انطور که ميخواهی دوست ندارد , به اين معنی نيست که تو را با تمام وجود دوست ندارد