" ساده و آرام
برق ملايم آبی
و منحنی ها ی لاغر
دستهايت را به روی دامنت می گذاری
و انگشت هايت به اندازه هم اند
پروانه ای می آيد
بر می گردد
لبخند می زند
و ما به آن دايره خاموش می انديشيم
که وحدت اين شب را کامل می کند
نور خفيف بر لبه ليوانها
و مکث پروانه در آنجا
که تو انگشتانت را برداشتی."